تپه‌های شنی با وزش باد جابه‌جا میشوند
اما صحرا همیشه صحرا باقی میماند،
این است افسانه عشق. :)
خیلی دوست داشتم تو این مورد نظر دیگران رو بدونم،اتفاقا دیروز یه پستی هم دیدم تو یکی از وبلاگا.عشق در یک نگاه واقعیت داره؟
«عشق بی قید و شرط»درسته یا نه؟یعنی اینکه خودتو فدای طرف بکنی و چشمت رو ببندی رو همه بدیاش و تمام محبتت رو بریزی زیر پای معشوقت درسته؟
«عشق و منطق»با هم دیگه میگنجه؟
یه سوالی که ذهن خودمو درگیر کرده اینه که واقعا باید منتظر عشق بمونی تا بیاد سراغت یا خودت بری دنبال عشق؟
بیاید یکمی در این مورد حرف بزنیم با هم :))
پ.ن:خلاصه که نیمه گمشده‌ی عزیز کلی متن قشنگ حفظ کردم که وقتی با هم رفتیم کافه برات بخونم،فقط یادت نره من قهوه دوست ندارم.
درباره این سایت